به برکت این خاندان است که دل های عارفان وجان های شیفته،گوهرمعرفت

اینان راباهیچ چیز عوض نمی کنند،ودورکعت نماز خاشعانه درحریم یک ضریح

مطهر را به هیچ لذت وتفریحی نمی فروشند.

جاری شدن اشک برپهنای صورت یک زائر،تنها در همین فرهنگ است که هم «معنا»پیدا می کند وهم «قیمتپ

آنان که طعم محبت این خاندان را نچشیده اند. چه می دانند«توسل»یعنی چه؟

و«تبریک»به چه معناست وپشتوانه «شفاعت»چه قیمتی دارد وسیر وسلوکی

که به «تقرب»ختم می شود،تاچه پایه ارزشمند وریشه داراست؟

باری …سخن از محبت ومعرفتی است که نثار این «کریمه»و«شفیعه»وجایگاه

والایی که این بانو،نزدامامان شعیه وعالمان وفرزانگان داشته ودارد.

گزاف نیست اگر اورا «فاطمه ثانی» می نامند.